Sırrî’nin Türkçe şiirlerini içeren eseridir. Eserin başında “Tanrı’nın cezbesine kavuşmuş ve Şâh-ı Merdan’ın kullarından olan Esseyid Ağrıbozlu Mehmet Sırrî” anlamındaki “Hâzâ divanı meczubürrahman bendei Şahımerdan Esseyit Mehemmet Sırriyülâğribozî” ifadesi vardır (Koca 1990: 434; Ergun 1956: 55). Türkçe Divan, Sırrî’nin bilinen tek eseri olsa da şair, divanının yanı sıra pek çok gazelinin de olduğunu eserde belirtmiştir. Divan’ın tenkitli metninde (Cansever 2005) 3 mersiye, 12 murabba, 7 muhammes, 2 müseddes, 3 tarih, 4 mesnevi, 206 gazel ve 37 tane de heceyle yazılmış şiir yer almaktadır. Eserin son sayfasında yer alan “İşbu divânuñ ‘aynını Perîşân Baba dahi yazmışdur, bu divânuñ târihi yazılması 20 Cemâziyelevvel 1284” notu, istinsahının 1867 yılında tamamlandığını göstermektedir (Cansever 2005: III, IX).

Eserin nüshaları mürettep divan olarak yazılmamıştır. Ayrıca şiirlerin yazılışında klasik anlayışa riayet edilmemiş, örneğin kasideler mesnevi biçiminde yazılmıştır. Şiirlerinin neredeyse tamamında konunun merkezini Allah, Hz. Muhammed ile torunları, Hz. Ali, On İki İmam ve erenler sevgisiyle Kerbelâ Olayı oluşturmaktadır. Gazellerin çoğunda alışılagelmiş sevgili tipi olmayıp Allah’ın varlığı, Hz. Muhammed, Hz. Ali, On İki İmam, Kerbelâ, mürşide bağlanma, dünyanın geçiciliği, vb. dinî konular işlenmiş; mazmunlara ve edebî sanatlara çok fazla yer verilmemiştir. Ayrıca gazeller, aruz ölçüsüyle yazılmış halk şiirleri olarak da değerlendirilebilir. Eser bu kapsamda divan, semâî, kalenderî, satranç örneklerini de içermektedir. Eserdeki üç mersiye, klasik şiirde terkîb-i bend olarak yazılan mersiyelerden farklı olarak dörtlükler hâlinde yazılmış olup üçü de Kerbelâ Olayı’nı konu edinmiştir. Mesnevi biçiminde yazılmış şiirlerden ikisi kaside olup Hz. Ali’nin faziletlerinden bahsederek onu övmektedir. Ayrıca mesnevilerde vahdet sırrı ve tarikat usulleri de anlatılmaktadır. Tüm bunların yanı sıra eserde Sırrî’nin hiciv ve nefes türünde yazdığı şiirler de bulunmaktadır (Cansever 2005: XII-XVIII).

Eserde şair kimi zaman vezne hâkim olamamış, şiirlerde konu olarak tekrara düşmüştür. Eserin nüshalarında imla bozuk ve düzensizdir. Bazı Arapça ve Farsça kelimelerin Türkçe söyleyişe uydurularak yazıldığı görülmektedir. Ayrıca aynı kelimenin farklı yazım şekilleri mevcuttur. Dolayısıyla yazılış özellikleri bakımından bazı tutarsızlıkların söz konusu olduğu anlaşılmaktadır. Ancak eser, birtakım folklorik unsurları ve yerel söyleyişleri içermesi bakımından ayrı bir değere sahiptir (Cansever 2005: IX, XII).

Divan’ın bilinen iki nüshası vardır (Cansever 2005: III). Eserin tenkitli metni, Sıddık Cansever tarafından yüksek lisans tezi olarak hazırlanmıştır.

Sırrî’nin biyografisi için bk. “Sırrî, Mehmed Eğribozlu”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/sirri-mehmed-egribozlu